Polecamy
Ścieżka powrotu
Treść strony
W połowie sierpnia czas zatrzymał się dla niektórych z nas. Na mieszkańców Pomorza spadł potężny cios. Staliśmy się świadkami, ale też i uczestnikami wielkiej tragedii – nawałnicy, która zniszczyła domy mieszkalne, zabudowania gospodarcze oraz wielkie połacie lasu.
Kiedy minął pierwszy szok i niedowierzanie, rozpoczęło się liczenie strat i pierwsze porządki. Każdy chciał pomóc i robił to tak, jak mógł najlepiej. W momencie, w którym i my jako uczniowie dowiedzieliśmy się, że możemy wspomóc naszych rówieśników z poszkodowanych terenów, nie zwlekaliśmy ani chwili.
Nawiązaliśmy kontakt ze szkołą w Ostrowitem, w gminie Chojnice i zaczęliśmy działać. Na terenie naszej szkoły zorganizowaliśmy zbiórkę przyborów szkolnych, klocków, puzzli, gier, książek, maskotek, zabawek.
Akcja miała trwać dwa tygodnie, ale cieszyła się sporym zainteresowaniem, dlatego przedłużyliśmy ją o kilka dni. Wszystkie przekazane dary spakowaliśmy do kartonów, które owinęliśmy w kolorowy papier.
Nasza wyprawa do Ostrowitego odbyła się w środę, 18 października 2017 r. Na miejsce dojechaliśmy bez problemów, po mniej więcej godzinnej podróży.
W Ostrowitem czekały na nas najmłodsze dzieci z klas I-III SP, ponieważ jak się okazało ich starsi koledzy uczą się w budynku oddalonym o około 10 km.
Oczywiście na miejscu przywitała nas Pani Dyrektor i Panie Nauczycielki. Wszyscy byli bardzo mili i serdeczni. Czekał na nas słodki poczęstunek i mnóstwo pytań, o to skąd jesteśmy, jak wygląda nasza szkoła, czy jest większa, jak jest wyposażona itp.
Dzieci wprost nie mogły się doczekać chwili, w której poznają zawartość przekazanych paczek. Ten moment musiał jednak poczekać, ponieważ najpierw wszyscy razem pozowaliśmy do pamiątkowych zdjęć.
Przed wyjazdem zwiedziliśmy jeszcze budynek szkolny, który mieści się w murach sprzed 114 lat. Najbardziej zainteresował nas oryginalny i najprawdziwszy ręczny dzwonek, który ponad sto lat temu wołał ówczesnych uczniów na zajęcia.
Z wielkim żalem musieliśmy się jednak pożegnać, podziękować za przemiłe przyjęcie i wrócić do Zblewa.
Na długo jednak w naszej pamięci pozostaną twarze tych osób i krajobraz widziany przez okna naszego busa. Hektary powalonych lub nadłamanych drzew, które jeszcze nie tak dawno były wspaniałym lasem. Pozostaje nam tylko mieć nadzieję, że taka tragedia nigdy już nikogo nie dotknie.
W tym miejscu pragniemy jeszcze raz z głębi serca podziękować wszystkim, którzy odpowiedzieli na nasz apel i podzielili się swoją dobrocią.
Jesteście Wielcy! Dziękujemy!
(mat. Joanna Makowska)
